Wszystkie informacje na temat rozwoju malucha.

Każdy rodzic znajdzie tutaj coś dla siebie, Znaleźć tutaj można wiele ciekawych technik by dziecko np. chętnie chciało się uczyć czytania oraz wiele innych.  Zachęcam do zapoznania się z artykułem na temat rozwoju malucha. Wiele ważnych czynników oddziałuje na to aby prawidłowo się rozwijał. Polecam.

Maluch
Rozwój dziecka.
Rozwój fizyczny malucha.
Dziecka dwuletnie, a także trzyletnie jest już niesamowicie rozwinięte motoryczne. Jeżeli nie chcemy zastać bałaganu w mieszkaniu, nie należy takiego malucha, nawet na chwilę zostawiać samego w domu. Jest to taki wiek, gdzie interesuje go zawartość szafek oraz szuflad. Wystarczy, że na chwilę spuścimy malca z oka, a wszystkie nasze szuflady mogą być doszczętnie oczyszczone.
Jest to taki wiek, w którym malec wyróżnia się dużą zręcznością manualną, szybko biega, nie jest mu już potrzebna pomoc rodziców czy bliskich w chodzeniu. Samodzielnie się już porusza. Interesują go już także schody, nie są one dla niego przeszkodą, bez najmniejszego problemu spina się po nich. W tym wieku dziecko staje się coraz to bardziej samodzielne, bardzo dużo rozumie, kiedy się coś do niego mówi oraz coraz łatwiej można się z nim, porozumieć, ponieważ również on dużo więcej już mówi.

Motoryka malucha.
Dziecko w wieku 24-36 miesięcy potrafi już wiele czynności wykonać samo. Jest już samodzielne i nie potrzebuje od rodzica tak dużej opieki, jak potrzebowało, gdy było dużo mniejsze. Nie jest chętne, by cały czas przebywać na rękach u rodziców, ponieważ jest ciekawy świata, chce jak najwięcej chodzić i poznawać nowe rzeczy. Jest to wiek, w którym bardzo często nie trzeba już dziecku zmieniać pieluch oraz karmić, ponieważ potrafi zawołać np. Mamo siusiu oraz potrafi usiąść przy stole wziąć łyżkę i samodzielnie zjeść talerz zupy. Jest to wiek, kiedy dziecko zadaje mnóstwo pytań, co to? A po co? A dlaczego? Itp.

Dziecko wyróżnia się sprawnością ruchową oraz manualną. Posiada bardzo dobrze różnego rodzaju umiejętności a w szczególności w zakresie motoryki tej małej, jak i dużej. Jest to taki wiek, kiedy malec się już nie przewraca, bez problemu samodzielnie wchodzi na schody, trzymając się przy tym poręczy. Wchodząc na schody, stawia nogi naprzemiennie.
Mimo tego, że dziecko jest już bardzo dobrze rozwinięte, konieczna jest opieka oraz kontrola rodziców, ponieważ malec nie zdaje sobie sprawy, że tak naprawdę może go napotkać wiele niebezpieczeństw. Do ich innych umiejętności należy to, że potrafią jeździć na rowerze z trzema kółkami, szybko biegają, wszędzie ich pełno, dlatego też ważna jest kontrola rodziców, nie są już dla nich niebezpieczne kanty u mebli, tak jak to było wcześniej.

Uwielbiają różnego rodzaju zabawy, przy których rozwija się ich zmysł równowagi. Bardzo lubią spędzać czas na podwórku, bawiąc się na placu zabaw, huśtając się na huśtawkach czy, zjeżdżać na zjeżdżalniach. Interesują ich różnego rodzaju wspinaczki i tutaj przestroga dla rodziców, żeby pilnowali swoich malców, ponieważ ich obiektem zainteresowania bardzo często są krawężniki. Jest bardzo dobrze dziecko w tym wieku rozwinięte manualnie. Bez najmniejszego problemu pociągnie za klamkę i otworzy drzwi. Uwielbia rysować, także bierze pisak w rękę i maluje po kartce często również po innych rzeczach. Bawi się klockami, budując z nich wieżę. Oprócz tego nie jest dla niego trudnością wziąć nożyczki i przeciąć papier.

U dwu latka bardzo łatwo wychwycić nawyk, że zaraz po tym, jak się rozbierze, chętnie chowa swoje ubranka do szafek. Wykazuje chęć w kierunku samodzielnego mycia zębów. Uwielbia się kąpać, przy czym samodzielnie zakręca lub odkręca kran. Jest to wiek, kiedy dzieci zazwyczaj ważą między 13 a 15 kg, a mierzą między 86-88 kg, ale kiedy dziecko odbiega od tych norm, nie należy od razu panikować natychmiast biec z tym do lekarza. Należy pamiętać, z każde dziecko jest inne.

Jest to wiek, kiedy dzieci bardzo chętnie się bawią w różnego rodzaju zabawy. Skaczą, lubią zabawy z piłką, chodzą do tyłu. Bardzo często rodzic nie musi już karmić czy przewijać swojego malca, ponieważ dziecko chętnie siada do stołu, bierze łyżkę oraz zjada posiłek. Maluch samodzielnie również pije z kubeczka oraz potrafi kontrolować swoje potrzeby fizjologiczne. W wieku 2-3 lat każdy rodzic powinien trenować ze swoim dzieckiem naukę robienia na nocnik. Jest to czas, kiedy dziecko łatwo przyswaja wiedzę i dużo łatwiej jest nauczyć dziecko, ponieważ potrafi już samo powiedzieć, że chce np. siusiu.

Samodzielny maluch.
W wieku dwóch oraz trzech lat dziecko tak naprawdę niesamowicie się rozwija. W tym czasie każde dziecko doskonali swoje zdobyte już umiejętności oraz w tym wieku wytwarza się w maluchu bardzo wiele rozmaitych emocji.

Bardzo ważne jest dla malucha, by było wspierane, wtedy gdy chce się rozwijać. Absolutnie nie można malca strofować ani ograniczać w jego zapędach. Jest to czas, kiedy warto wykształcić u dziecka samodzielność oraz kompetencje. Nie należy we wszystkim dziecku pomagać, ponieważ będzie myślało, że bez rodzica nie da sobie rady i że kompletnie nic nie zrobi. Dziecko w tym wieku potrafi zająć się przez dłuższy czas jakąś zabawką np. potrafi wziąć swoją ulubioną książeczkę , po czym siada i ją dokładnie ogląda, przy czym pokazuje i wymawia, co się na danej stronie znajduje.

Oznacza to, że ma już swoje pewne sprawy.
Mimo silnej więzi z rodzicami, niestety jest to czas, kiedy dziecko niesamowicie się buntuje. Bardzo często u dzieci pojawia się negatywizm. Jest to czas, kiedy wykształca się u dziecka jego indywidualność oraz odrębność. Potrafi bardzo głośno zakomunikować, że dana zabawka jest tylko jego oraz np. danej czynności nie chce wykonać, mówiąc przy tym głośne nie.
W tym wieku dziecko charakteryzuje się tym, że jest niesamowicie uparte, często nie kontroluje swoich emocji. Bywa tak, że jeżeli ma młodsze rodzeństwo w domu, jest o nie po prostu bardzo zazdrosne. Często u dwulatka jest bardzo duże zainteresowanie rówieśnikami, mimo to chce się jeszcze samodzielnie pobawić. Jest to właśnie taki wiek, że mimo dużej grupy rówieśników każde dziecko woli usiąść i pobawić się samo, obserwują się wzajemnie oraz naśladują, ale bawią się same. Uwielbiają naśladować swoich rodziców. Bardzo często bawią się w różnego rodzaju zabawy na niby.

Dzieci w tym wieku nie chętnie dzielą się swoimi zabawkami. Jest to czas, kiedy dziecko potrafi okazać wiele uczuć ,poprzez przytulanie, dawanie buziaków, jest pełen energii, wyróżnia się dużym poczuciem humoru oraz lubi różnego rodzaju wygłupianie się przed innymi.

Dziecko dwu oraz trzy letnie bardzo często jest bardzo wstydliwe w szczególności, jeżeli chodzi o nieznajomych. Jest to czas, kiedy dziecko bardzo szybko się denerwuje np. kiedy mu coś nie wyjdzie, potrafi bardzo głośno krzyczeć, płakać, rzucać zabawkami, bije, gryzie, drapie. Rozumie oraz potrafi wykonać proste polecenia, ale również lekceważy zakazy ze strony rodziców, które są kierowane w jego stronę. Nie reaguje na, to kiedy mówi się do niego, że czegoś nie wolno. Jest to czas, kiedy dziecko chce jak najwięcej poznać, zobaczyć, zrobić. Często nawet chce samodzielnie odebrać telefon oraz usiądzie i samodzielnie zje posiłek.

Kiedy powie się dziecku, by pokazało, gdzie jest np. nos, oko, buzia, ręka, noga bez najmniejszego problemu pokaże wypowiedziane przez rodzica części ciała. Interesują go zwierzęta, potrafi wiele zwierzaków już samodzielnie nazwać oraz odtworzyć ich głosy. Często robią to, oglądając swoją ulubioną książeczkę ze zwierzakami. Bardzo ważne jest, by dziecko miało wprowadzone swoje rytuały. Warto by dziecko wiedziało, że kiedy przychodzi wieczór to czas, kiedy należy zjeść kolacje, wykąpać, się umyć zęby, założyć piżamkę i położyć się spać. Bardzo często dzieci w tym, czasie mają niespokojny sen, ponieważ towarzyszą im nocne koszmary.

Jest to czas, kiedy maluch naprawdę niesamowicie się rozwija. Jest to ważny czas zarówno dla dziecka, jak i rodzica, ponieważ dziecko zmaga się z wieloma trudnościami, czasami nie potrafi sobie jeszcze z nimi poradzić a niestety, ale rodzice muszą uzbroić się w cierpliwość, ponieważ dziecko potrafi wyrazić wiele negatywnych emocji. Każdy rodzic powinien pamiętać o tym, że każde dziecko jest inne. Jedno rozwija się szybciej a drugie wolniej. Jeżeli dane dziecko nie wykonuje jeszcze wszystkich czynności, co jego rówieśnik nie należy go krytykować a pomóc w zdobyciu ich. Malec na pewno zdobędzie te umiejętności. Tylko potrzebuje na to troszkę więcej czasu. Bardzo ważne jest to, by rodzic w każdej sytuacji wspierał swojego szkraba oraz zachęcał do poznawania świata.

Rozwój emocjonalny malucha.
Dziecko jest coraz to ciekawsze, chce poznawać innych. Dziecko w tym wieku nie chce już przebywać samo lub tylko z rodzicami. Interesuje się rówieśnikami czy dorosłymi. Potrzebuje kontaktów, wspólnych zabaw. Kiedy zobaczy dziecko, bywa tak, że podbiega, podaje mu rączkę, bo chce się przywitać lub bierze za rączkę, ponieważ chce się bawić. Często jest zainteresowany ciocią, którą widzi pierwszy raz na oczy, z nią również bardzo często chce się pobawić. Także dziecko coraz bardziej chce poznawać świat oraz to nowe osoby.
Jest to czas dla dziecka, kiedy rozwija swoją osobowość, poznaje różnego rodzaju stany emocjonalne. Rozumie takie uczucia jak gniew, zazdrość czy duma. Dziecko w swoim wczesnym wieku uwielbia przebywać z dorosłymi, których już zna i wie, że z nimi będzie bezpieczny.

Psychologia pragnień.
Maluch bardzo często naśladuje to, co robi np. jego rodzic. Naśladuje wykonywane przez nich czynności. Zostały przeprowadzone badania, że u dziecka po 13 miesiącu występuje wyższy poziom zabawy symbolicznej, o ile dziecko w wieku pięciu miesięcy było zachęcane do zabawy, a nie ograniczane. Bardzo ważna rola jest tutaj matki, ponieważ jej zachowanie wpływa na powstałe emocje u dziecka.

Dziecko podczas rozmowy czy to z dorosłymi, czy swoimi rodzicami wyraźnie potrafi zakomunikować, czego pragnie, oraz czego potrzebuje w danej chwili. Doskonale potrafi też zrozumieć jakie pragnienia mają inne osoby. Właśnie psychologia pragnień jest to pierwsza faza u dziecka, która się u niego wykształca. Potrafi rozróżnić pragnienia emocjonalne oraz społeczne.
Dzieci uwielbiają się komunikować z dorosłymi, przy czym wyrażają swoje potrzeby, dzięki temu rodzic doskonale zdaje sobie sprawę, co jego dziecko lubi a czego nie, co by chciało itp. Dzieci w trzecim roku życia potrafią odnieść się do pragnień, potrafią wyjaśnić, jakie mają działania oraz emocje. Bardzo ważne jest, by malec był chętny do wyrażania swoich emocji oraz refleksji. Dzięki temu dużo łatwiej będzie mu w późniejszym czasie nawiązać kontakty w społeczeństwie, ponieważ jak wiadomo bardzo ważną rolę, odgrywają w życiu dziecka kontakty między ludzkie. Łatwiej oraz przyjemniej się wtedy dziecku funkcjonuje pośród swoich rówieśników.

Uczucia i emocje dzieci.
Dzieci w wieku dwu czy trzech lat są niesamowicie żywe oraz aktywne. Mimo tego bywa tak, że ze szczęśliwego dziecka po chwili może się ono zrobić bardzo smutne. Towarzyszy im w tym wieku wiele emocji i są bardzo zmienne. Dzieci uwielbiają zaspokajać swoje potrzeby oraz cały czas chcą poznawać otaczający ich świat, są po prostu nadal bardzo ciekawe. To, w jaki sposób będzie się rozwijał stan emocjonalny dziecka, w dużej mierze zależy od jego układu nerwowego czy będzie szybciej, czy wolniej dojrzewał. Dziecko w tym wieku jest dużo bardziej pobudzone. Bywa tak, że czasami naprawdę jest dziecko ciężko zahamować. Wszystko to zależy od tego, jakim temperamentem cechuje się dziecko.
Między drugim a trzecim rokiem życia wykształcają się u dziecka nowe uczucia, należą do nich: zazdrość, duma, wstyd, poczucie winy, poczucie porażki, zakłopotanie. Aby dane emocje wykształciły się w dziecku wymagana, jest u dziecka dojrzałość poznawcza. Pozwala ona na to, że dzieci lepiej się wzajemnie rozumieją oraz lepiej rozumieją inne osoby. Zawsze dziecko należy chwalić nawet za najmniejsze postępy, starania czy sukcesy przez nich zdobyte. Jest to bardzo ważne dla dziecka. Absolutnie nie należy krytykować, gdy mu coś nie wyjdzie wręcz przeciwnie, należy w każdym działaniu dziecka go wspierać.

U dziecka objawia się wiele emocji np. strach, gniew, przywiązanie, radość, ciekawość.

Strach.
Dziecko doskonale potrafi rozróżnić źródła strachu. Jest wtedy niespokojne, często się obawia . Zdaje sobie sprawę, że w danej sytuacji może wystąpić zagrożenie. Jego strach bardzo często jest związany np. kiedy jego mama wyjeżdża z domu. Dziecko odczuwa strach, że zostanie opuszczone przez swojego rodzica. Strach fizyczny odczuwa wtedy, gdy jego rodzice nie otaczają go troską oraz są obojętni w stosunku do swojego malucha.

Gniew.
Podczas gniewu dziecko reaguje impulsywnie. Często także protestuje wobec zachowań innych. Sprawdza wytrzymałość dorosłych, by zobaczyć, w jakim stopniu sobie mogą pozwolić.

Przywiązanie.
Dziecko okazuje dużo czułości. Lubi się całować z bliskimi osobami oraz przytulać.

Radość.
Dziecko się często uśmiecha np. wtedy, gdy zobaczy swoją mamę, oraz swojego tatę. Jest radosne, kiedy przebywa w gronie osób najbliższych. Czuje się bezpiecznie, kiedy przebywa ze swoimi najbliższymi. Bezpieczeństwo sprawia mu właśnie ogromną radość.

Ciekawość.
Dziecko jest zazwyczaj bardzo ciekawe, dlatego też zadaje swoim rodzicom bardzo dużą liczbę pytań, wszystko chce wiedzieć.
Dziecko z wiekiem np. podczas zabawy z rówieśnikami jest w stanie ocenić. Jak rówieśnik się zachowa. Dziecko coraz to więcej rozumie oraz zdobywa umiejętności zaradcze. Umiejętności te pozwalają dzieciom na manipulowanie uczuciami innych.

Umiejętności zaradcze dają dziecku naprawdę wiele, ponieważ dzięki nim dziecko nie ma najmniejszego problemu w kontaktach między ludzkich zarówno z rówieśnikami, jak i z dorosłymi. Każdy rodzic powinien wpajać swojemu dziecku, które np. idzie do przedszkola, że powinno pomagać innym, jeżeli tylko potrzebuje takiej pomocy. Dzięki temu, że rodzić będzie się starał wpajać dziecku odpowiednie zachowania, to maluch w przedszkolu dużo łatwiej będzie mógł nawiązać, pozytywne relacje z rówieśnikami.

Na samym początku kontakty rówieśników są nieco ograniczone. Spoglądają na siebie, bawią się w te same zabawy, ale cały czas samodzielnie nie są jeszcze gotowe do wspólnej zabawy w grupie

Rozwój obrazu własnej osoby.
Kiedy minie okres po niemowlęcy, wyodrębnia się w dziecku psychiczne poczucie własnego ja.
Na samym początku dziecko podchodząc do lustra, poznaje siebie i mówi przy tym ja. Aby u dziecka odpowiednia ukształtowało się poczucie odrębności fizycznej i psychicznej, to dziecko powinno dziecko mieć umiejętności komunikowania się z innymi. Ważne jest to, by dziecko potrafiło rozmawiać o zdarzeniach, uczuciach, potrzebach.

Rozwój społeczny malucha.
Kiedy mija okres po niemowlęcy, maluch zaczyna się powoli przygotowywać, do wspólnych zabaw z rówieśnikami. Często podczas wspólnych zabaw potrafi dzielić się z innymi swoimi zabawkami.
Dziecko dwuletnie to nie lada wyzwanie dla rodziców. Jest to czas, kiedy dziecko bardzo często się buntuje, nie chce zrobić tego, o co go rodzic prosi, stawia różnego rodzaju opory, chce pokazać, że chce być samodzielne. Rodzice muszą wykazać się ogromną cierpliwością.

Życie uczuciowe małego dziecka.
Dzieci w wieku 2-3 lat przeżywają różnorodne uczucia. Jest to czas, kiedy wytwarza się największa więź między dzieckiem a rodzicami oraz najbliższymi. Oprócz tego dziecko wkracza w nowe relacje z rówieśnikami. Dziecko mające 2 lata najbezpieczniej czuje się w towarzystwie osób, które zna.

Maluchy bardzo często powtarzają czynności dorosłych. Dziecko w tym wieku bardzo często jest już w stanie pokazać i wyrazić czego potrzebuje np. w danej chwili. Dzieci bardzo dużo rozmawiają ze swoimi rodzicami, są otwarte oraz śmiałe. Podczas wspólnych rozmów mówią swoim rodzicom, co lubią, co by chciały mieć lub dostać.

Dzieci mające 3 lata rozumieją o wiele więcej niż dwu latki. Między innymi rozumieją uczucia innych osób, co jest niesamowite przydatne w dalszych kontaktach społecznych. Dzięki tej umiejętności zapewne dużo łatwiej będzie im nawiązać te relacje. Uczucia dziecka w tym wieku bardzo szybko się zmieniają.

Jak wiadomo większość maluchów, jest bardzo żywych. Mimo tego każde dziecko jest inne, charakteryzuje się innym temperamentem, dlatego też jest wiele dzieci, które są bardzo spokojne. Wiele maluchów reaguje bardzo gwałtownie, są nadal bardzo ciekawe oraz chcą zaspokajać swoje potrzeby biologiczne.

Dziecko w wieku między drugim a trzecim rokiem często bywa zazdrosne. Najczęściej spotyka się takie sytuacje, kiedy dziecko ma np. młodsze rodzeństwo. Wykazuje swoją zazdrość o mamę, czuje się odtrącony, ponieważ do tej pory był tylko on i nie rozumie tego, że ktoś jeszcze inny pojawił się w ich życiu. Oprócz tego dziecko często jest wstydliwe, zakłopotane oraz ma poczucie winy. Coraz to bardziej dziecko robi się samodzielne. Wypowiada wiele słów, np. mamo chce jeść. Jest to sygnał dla mamy, że dziecko jest głodne i że należy go nakarmić.
Jest to również czas, kiedy dziecko uważa, że wszystko jest jego. Nie chce się dzielić swoimi zabawkami. Wyraźnie wypowiada, że to jest moja lala, mój misio, moja mama itp. Jest to okres dużego buntu u dziecka. Nie chce wykonywać poleceń rodzica. Bardzo często się sprzeciwia oraz przeciwstawia.

Relacje z rówieśnikami.
Aby dziecko się pozytywnie rozwijało bardzo ważne, jest jego przywiązanie, wpływa ono na kształtowanie kompetencji poznawczych i społecznych dziecka. Maluch chętnie nawiązuje kontakty ze swoimi rówieśnikami, kiedy zachęcany jest do tego przez swoją mamę, ponieważ czuje się po prostu bezpiecznie przy swojej mamie. Kiedy mija okres po niemowlęcy, jest to czas, właśnie kiedy dziecko coraz bardziej zaczyna się interesować rówieśnikami oraz wspólną zabawą z nimi.

Nie jest tak, że dzieci od razu siadają obok siebie i się wspólnie bawią, zaczyna się od tego, że dziecko bierze drugie dziecko za rączkę, dotyka, bywa tak, że z czasem dojdzie do popchnięcia. Drugie dziecko różnie na takie zaczepki reaguje. Relacje te często kończą się nie zbyt przyjemnie, ponieważ dzieci często się na samym początku biją, popychają, szarpią za włosy, zabierają sobie zabawki itp. Wszystkie te zachowania są początkiem wspólnych relacji pomiędzy rówieśnikami.

Na samym początku dzieci bardzo często sprawdzają, które dziecko jest silniejsze i bystrzejsze. Bardzo często zabierają sobie zabawki. Nie wiedzą jeszcze o tym, że nie wolno nikogo bić ani popychać, ponieważ sprawia się innemu dziecku tym ból oraz przykrość. Dlatego też rodzice mają ogromną rolę, by wytłumaczyć dziecku, co wolo, a czego nie wolno.
Bardzo ważne jest, by dziecko jak najwięcej przebywało w gronie rówieśników, czy to na placu zabaw, czy na boisku, czy w piaskownicy, czy na podwórku. Wspólne przebywanie pozytywnie wpływa na ich wspólne relacje. Oczywiście dzieci na początku tylko na siebie zerkają, są bardzo siebie ciekawi, ale po prostu bardzo się siebie wstydzą. Bawią się w te same zabawy, ale jeszcze oddzielnie albo obok siebie.

Jak wiadomo, dziecko dorasta, coraz bardziej chce się wykazać samodzielnością, coraz bardziej oddalają się od swojej mamy, np. będąc na placu zabaw. Rodzice często chcą pomagać swoim dzieciom w różnych czynnościach, ale dzieci im na to nie pozwalają, mówiąc głośno, że on siam lub ona sama. Rodzice powinny pamiętać, że pomimo tego, że dziecko chce być samodzielne, nadal muszą bacznie obserwować swojego malucha i wspierać go w wykonywaniu wszelkich czynności. Ważne są wspólne rozmowy oraz wpajanie odpowiednich zachowań, dzięki temu dziecku będzie dużo łatwiej o pozytywne relacje z rówieśnikami.

Ogromną dumą zarówno dla rodzica, jak i dziecka jest, to gdy dziecko potrafi się czymkolwiek podzielić z koleżanką czy kolegą w przebywającej grupie. Jest to tzw. trening społeczny. W takich sytuacjach należy oczywiście dziecko pochwalić, by wiedziało, że to, co robi, jest dobre. Dziecko jest w stanie rozróżnić, kiedy mama jest smutna, a kiedy uśmiechnięta. Dziecko widząc smutną mamę, potrafi do niej pójść usiąść na kolana i przytulić.

Rozwój intelektualny malucha.
Czas po niemowlęcy charakteryzuje się tym, że dziecko dosłownie chce wszystkiego dotknąć, chce wszystko poznać. Maluje nie tylko po kartce, ale i meblach czy ścianach. Rozlewa picie, ponieważ chce zobaczyć co się z nim stanie. Maluchy się z tego wszystkiego cieszą rodzice jednak nie. Należy jednak wiedzieć, że bardzo ważny jest rozwój intelektualny malucha, jest on wtedy niesamowicie aktywny ruchowo, manipuluje różnego rodzaju przedmiotami oraz dzięki swoim zmysłom poznaje wiele rzeczy, które go otaczają.

Rozwój czynności poznawczych.
Wiele rodziców nie zdaje sobie sprawy z tego, jakie ma mądre dziecko w swoim domu. Dwulatek, gdy tylko uda mu się cokolwiek odkryć jest niesamowicie szczęśliwe z tego powodu. Dzięki temu, że uda mu się samodzielnie coś odkryć, kształtuje się w dziecku wiara w siebie, która jest niesamowicie ważna. Nabiera większej pewności siebie. Czynniki te powodują, że dziecko mają wyższą samoocenę. Nie będą w przyszłości mówić o sobie, że się np. do niczego nie nadają, nic nie potrafią itp. Dziecko w wieku 2-3 lat czerpie największą radość, kiedy podczas powtarzania czynności za każdym razem mu się to udaje. Dlatego rodzice powinni wykazywać się dużą cierpliwością i nawet kilkanaście razy pod kolej, a nawet kilkadziesiąt razy powinni budować z dzieckiem wieże czy inne budowle, ponieważ każda zbudowana samodzielnie budowla przez dziecko sprawia mu ogromną radość. Dziecko właśnie w ten sposób rozwija swój umysł, wiele zapamiętuje.

Wręcz jest wskazane, by dziecko powtarzało kilkakrotnie daną czynność, ponieważ za każdym razem czynność ta będzie mu wychodziła dużo lepiej. Poprzez powtarzanie dziecko ćwiczy swoją pamięć, jest bardziej spostrzegawcze oraz potrafi skupić swoją uwagę, na jednym zadaniu nie jest rozproszone. Bywa tak, że przez to, że dziecko jest ciekawe, ma niebezpieczne pomysły. Dlatego też rodzic powinien być szczególnie uważny. Jeżeli wie, że jego dziecko interesuje się kontaktami, powinien w jakiś sposób zabezpieczyć te kontakty. Jeżeli widzi, że dziecko uwielbia grzebać w szafkach, w którym są niebezpieczne przedmioty, natychmiast powinien wyczyścić tę szafkę. Nie można jednak dziecku tak do końca wszystkiego zabronić, dziecko powinno wiedzieć, co się stanie, kiedy napisze np. flamastrem po lodówce lub wrzuci jakąś rzecz do sedesu. Dziecko jest bardzo kreatywne, chce wiedzieć i poznawać. Nie należy się zawsze na dziecko gniewać czy złościć. Jeżeli dziecko jest kreatywne, powinno to sprawiać rodzicom ogromną radość. Zamiast złości i gniewu należy z dzieckiem rozmawiać w sposób spokojny. Wytłumaczyć należy, co się może stać, kiedy dziecko chce wykonać daną czynność, powinno wiedzieć co się za tym może kryć i co się z tym wiąże.

Dwulatek czy trzylatek uwielbia eksperymentować i niestety, ale bardzo często coś psuje. Nie należy się złościć na dziecko. Bo przecież to tylko dziecko często nie robi tego świadomie ani specjalnie. Po prostu trzeba daną zabawkę czy rzecz odkupić. Dziecko jest bardzo ciekawe w tym czasie, dlatego też wszelkimi sposobami próbuje się dowiedzieć, np. co ma jego ulubiony misio w brzuszku, sprawdza wszystkie przyciski na pilocie, ponieważ chce zobaczyć, co się może wydarzyć, lubi również broić przy telewizorze.

Dziecko jest bardzo ciekawe świata, dlatego też małe dzieci zjadają dosłownie wszystko, co napotkają na swojej drodze czy to z dywanu, czy z podłogi. Bywa tak, że mama by musiała dosłownie cały czas odkurzać, by uchronić od tego swoje dziecko. Bardzo ważna jest wspólna zabawa z maluchami, pozy wytnie na rozwój malucha, wpływa czytanie im bajek. Należy bawić się w różnorodne zabawy z dzieckiem, ponieważ to rozwija ich umysł. Dzieci uwielbiają naśladować odgłosy zwierząt, kochają zabawę w a kuku. Tak naprawdę dzieci najlepiej bawią się tymi najprostszymi zabawkami. Dużo bardziej dziecko woli po prostu zwykłe drewniane klocki, dzięki którym będzie mógł tworzyć różnego rodzaju budowle. Zwykła plastelina sprawia dziecku radość, ponieważ tworzy to, co mu przyjdzie do głowy.

Zdolności poznawcze malucha
Typizacja płciowa wytwarza się u dziecka w drugim roku życia. Maluchy bardzo często naśladują swoich rodziców i chcą by tacy sami jak oni. Dziewczynka, widząc, że jej mama ma pomalowane paznokcie, również chce mieć pomalowane. Często maluje sobie usta ulubioną szminką mamy, przy czym maluje sobie również inne części ciała. W przypadku chłopców często zakładają sobie taty krawat, ponieważ tata nosi, to on też chce. Maluchy największy przykład biorą właśnie z rodziców. To właśnie rodzice są wzorem do naśladowania. Dlatego ważne jest by rodzic, np. sam mył ręce przed posiłkiem, używał odpowiednich zwrotów, jak dziękuje, przepraszam, proszę. Oczywiście należy uczyć dziecka tych czynności, ale jeżeli rodzic sam tak postępuje dużo łatwiej, tego wszystkiego będzie można nauczyć dziecka. Należy od samego początku wpajać dziecku, że nie można brać cudzej rzeczy bez zapytania, zawsze trzeba zapytać, czy można wziąć daną rzecz.
Dla malucha dużo przydatniejsze będą kolorowe książeczki niż oglądanie telewizji. Warto usiąść z dzieckiem razem z nim pokolorować czy porysować, czy nawet porozmawiać co się na danym obrazku znajduje. Rozwija w ten sposób dziecko swoją pamięć oraz koncentrację. Czytanie bajek sprawia, że dziecko ma bogatszy zasób słów w swojej wymowie. Po okresie po niemowlęcym dziecko jest w stanie przyswoić, naprawdę dużą ilość słów dziennie może ich być nawet 10. Warto usiąść z dzieckiem i książką i uczyć dziecko różnych słów związanych z nazwami ludzi, ubrań, części ciała, pojazdów, zwierząt, zabawek czy pokarmów. Bardzo często dziecko zniekształca słowa,ale bardzo dużo rozumie. Bywa tak, że rozumie bardzo dużo, ale nie wszystko potrafi jeszcze powiedzieć. Dziecko idąc do przedszkola, jest na tyle już dobrze rozwinięte oraz zdolne, że bez najmniejszego problemu potrafi komunikować się z innymi.

Samodzielne dziecko

Wiele rodziców zadaje sobie pytanie, jak nauczyć dziecka samodzielności. Jak wiadomo rodzice, dziadkowie oraz najbliżsi chcą jak najdłużej rozpieszczać swoje maluchy. Nie tędy droga. Nadchodzi w życiu dziecka ten czas, kiedy powinno uczyć się samodzielności, pomoże mu to w dalszej przyszłości. Dzięki samodzielności dużo lepiej będzie sobie radziło z różnymi problemami, które napotka na swojej drodze. Bardzo ważne jest to, by każdy człowiek potrafił podejmować samodzielnie decyzje oraz umiał potrafić bronić swojego zdania. Dlatego trzeba nauczyć dziecka tego już od najmłodszych lat.

Dlaczego samodzielność dziecka jest ważna?
Dziecko, które już od najmłodszych lat jest uczone, że ma prawo do podejmowania własnych i samodzielnych decyzji, zaprocentuje to tylko na jego przyszłości. Zyska w przyszłości samodzielność. Dzięki samodzielności w przyszłości samodzielnie będzie mogło o sobie decydować. Jest to naprawdę bardzo ważne, ponieważ dziecko jest pewniejsze siebie oraz zdobywa poczucie niezależności. Bardzo ważne jest już od najmłodszych lat uczenie dziecka samodzielności, ponieważ każdy z osobna tego potrzebuje. Większość z nas nie chce, by ktoś decydował za nas, kierował naszym życiem, podejmował za nas decyzje itp. Dziecko jest nadal kochane przez swoich rodziców i to bardzo mocno.

Nie należy dziecka chronić przed różnymi sytuacjami, ponieważ może to spowodować między innymi to, że:
– dziecko będzie zupełnie bezradne, nie będzie umieć w ogóle samodzielnie funkcjonować , oraz podjąć samodzielnej decyzji. Cały czas będzie chciało liczyć na pomoc innej osoby,
– może nadejść taka chwila, że mimo że się chciało dobrze, to pojawi się bunt przeciw temu wszystkiemu,
– samodzielność jest na tyle ważna, że nie trzeba czekać, aż ktoś inny załatwi za nas sprawę, nie musimy czekać na pomoc czy wsparcie innych. Tylko jesteśmy na tyle dojrzali i samodzielni, że potrafimy się sami ze wszystkim uporać.

Jak nauczyć dziecko samodzielności?
Rodzice bardzo często popełniają podstawowy błąd. Przez swoją rodzicielską miłość dosłownie na wszystko pozwalają swoim dzieckiem, jednak nie tędy droga. Oczywiście rodzice powinni kochać swoje dzieci, ale oprócz tego powinni stawiać swoim dzieciom określone zasady oraz reguły, których ściśle powinny przestrzegać taki rodzaj zachowania tylko może im zaprocentować w ich dalszym życiu.

Do częstych błędów należą:
– dziecko bardzo często nie ma określonych zasad oraz reguł, nie wie, co może robić, a czego nie, nie wie, co jest dobre, a co złe,
– jeżeli rodzic już określił dziecku pewne zasady, bardzo często nie trzyma się ich, ustępuje dziecku,
– bardzo często dziecko łamie zasady, a w dodatku rodzic kompletnie na to nie reaguje i to jest ogromny błąd ze strony rodziców.

Aby dziecko było samodzielne, należy przestrzegać kilku zasad, nie tylko dziecko powinno tych zasad przestrzegać, rodzic również. A mianowicie należą do nich:
– bardzo ważne dla dziecka jest to, by wiedziało, że ma możliwość samodzielnego podejmowania decyzji, dziecko powinno zawsze podjąć samodzielną decyzję nawet, wtedy kiedy rodzic doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że ta decyzja będzie dla niego nieodpowiednia,
– bardzo ważne jest, by dziecko chciało chętnie pomagać w domu, dziecko powinno wiedzieć, że też ma swoje obowiązki w domu, które należy wykonywać,
– należy chwalić dziecko, kiedy tylko wykona coś dobrze, wszelkie pochwały motywują dziecko do dalszego działania,
– jeżeli dziecko otrzyma już od rodzica jakiś obowiązek, a dziecko nie chce go wykonać, to w takiej sytuacji można dać dziecku wybór, np. posprzątaj swoje zabawki, a jeżeli tego nie zrobisz dużo wcześniej, masz się położyć, spać,
– nie należy wykonywać czynności za dziecko,
– dziecko powinno samo wykonywać swoje obowiązki, jednak nie zawsze ze wszystkim są w stanie sobie poradzić, dlatego też rodzic powinien znajdować się blisko dziecka, by mu zawsze służyć pomocą,
– należy pamiętać, że dziecko nie musi wykonywać swoich obowiązków w sposób idealny, po prostu powinien je wykonać samodzielnie bez niczyjej pomocy,
– kiedy zadania są zbyt skomplikowane, warto pomóc dziecku, by się nie zniechęciło,
– nie należy przebywać z dzieckiem przez 24 godziny na dobę, należy czasami zostawić dziecko same, chociaż na chwilę, jest to nauka dziecka, że nie zawsze powinien być z nim rodzic, oczywiście, kiedy rodzic zostawi malucha, powinien być mimo wszystko w pobliżu.

Jak pomóc dziecku uczyć się na własnych błędach:
– dziecko powinno wiedzieć, że nikt nie jest idealny, że każdy z nas popełnia błędy i nie należy się tego wstydzić,
– dziecko powinno zdawać sobie również sprawę z tego, że niesamowicie ważny jest wysiłek, jaki został włożony w zrealizowanie danego obowiązku,
– absolutnie rodzic nie może doprowadzić do takiej sytuacji, że dziecko będzie myślało np. że jeżeli wykona dobrze swoje zadanie, to rodzic będzie go kochał, a jeżeli źle to nie będzie kochane,
– jeżeli jest mówione dziecku, co zrobiło źle, to powinno być również chwalone i należy podkreślać które czynności wykonało dobrze.

Dziecko samo je posiłki.
Między 2 a 3 rokiem życia dziecko powinno już samo za pomocą łyżeczki zjadać posiłki. Jest to również wprowadzenie dziecka w samodzielność.

Oto kilka rad jak należy zachęcić dziecko do samodzielnego jedzenia:
– warto dawać dziecku łyżeczkę nawet, wtedy kiedy jeszcze samo nie je, pozwoli mu to na przyzwyczajanie się do niej,
– należy pokazywać dziecku jak się samodzielnie je,
– warto, by dziecko zaczynało jeść produkty łatwe do zjedzenia np. jogurty,
– ważne jest to, by dziecko miało możliwość próbowania nowych smaków,
– bywa tak, że dziecko ma trudności w jedzeniu, w takim przypadku nie powinno się zabierać tej łyżeczki, tylko poprowadzić ręką łyżeczkę prosto do ust dziecka.

Rodzic, który potrafi kochać swoje dziecko, ale też potrafi wprowadzić różnego rodzaju zasady, który jest konsekwentny, jest dobrym rodzicem. Każdy rodzic powinien uczyć swoje dziecko samodzielności. Im więcej czynności dziecko potrafi zrobić samodzielnie, to tylko wpłynie pozytywnie na jego przyszłości.

Jak nauczyć dziecko czytać metoda Glenna Domana, zasady, materiały.
Jedne maluchy wcześniej rozpoczynają naukę czytania jedne później, ale zazwyczaj dzieje się to w wieku 6-7 lat. Dzieci chętnie podchodzą do czytania, kiedy ma ona formę zabawy, ponieważ dziecko jest jeszcze w takim wieku, że uwielbia bawić się w rozmaite rzeczy. Jedną z metod, którą zalicza się do formy nauczania czytania. Jest metoda Glenna Domana. Niegdyś metody tej stosowano tylko u dzieci, które mają uszkodzony mózg, po pewnym czasie również dzieci zdrowe zaczęły korzystać z tej metody.

Jak nauczyć dziecko czytać metoda Glenna Domana
Metoda ta mówi, że jak najbardziej nauka czytania, jest zalecana już na etapie noworodkowym. Metoda ta polega na tym, że należy pokazywać dziecku czerwone litery, które rodzice sami mogą wypisać na białej kartce. Sposób ten pozwala na wykształcenie u dziecka umiejętności, by dziecko skupiło swoją uwagę na bodźcach wzrokowych. Już pierwszego dnia, kiedy tylko maluszek przyjdzie na świat ,należy mu pokazać napisane słowo czerwonymi literami na kartce, oprócz tego każdy z rodziców powinien to słowo głośno wymawiać. Kartka powinna być trzymana w odległości 45 cm od dziecka. Należy powtórnie przeczytać słowo, kiedy tylko uda się zauważyć, że dziecko zainteresowało się i spojrzało na daną kartkę. Oczywiście daną czynność należy kilkanaście razy powtarzać, ale trzeba robić przerwy, chociaż po pół godziny. Wraz z kolejnymi dniami należy pokazywać maluchowi codziennie to inne słowo. Ważne jest również to, żeby każde słowo miało przypisany swój określony dzień, np. Słowo mama powinni być wyrażane zawsze tylko i wyłącznie w poniedziałki a słowo tata tylko i wyłącznie we wtorki. Kiedy minie miesiąc należy ponownie wprowadzić nowe siedem słów i w ten sam sposób pokazywać je dziecku.

Rodzice powinni czytać swojemu maluchowi w taki sposób, by angażowały się w czytanie i były nim zainteresowane. Dlatego też bardzo ważne jest to. By rodzic dobierał odpowiednich słów, np. zaraz się wspólnie pobawimy, przyniosę twoje ulubione słowa i będziemy wspólnie powtarzać. Należy również mówić: zobacz tutaj mamy słowo tata a tutaj mam. Poprzez odpowiedni dobór słów dziecko dużo bardziej jest zainteresowane tym, co się wokół niego dzieje. Odstępy między wyrazami nie powinny być długie, ważne jest również to, by wyrazy zaczynały się na zupełnie inne litery, będzie to wtedy dużo ciekawsze dla malucha. Czytanie nie powinno też trwać zbyt długo, ponieważ dziecko może się już tym znudzić i nie będzie wykazywało chęci do wspólnej nauki. Można to także urozmaicić np. kiedy przeczytamy maluszkowi słowo piłka, można podać mu do rączki piłeczkę, by mogło się nią pobawić. Dla przedszkolaków oczywiście należy wprowadzić inny rodzaj nauki czytania, np. należy rozłożyć na podłodze kartki i zapytać się gdzie jest napisane kot? Jeżeli przedszkolak zastanawia się, myśli gdzie się to znajduje, nie należy go absolutnie krytykować czy popędzać. Jeżeli dziecko będzie wyśmiewane, niestety, ale straci chęć do wspólnej nauki czytania, a to nie na tym polega. Nauka czytania powinna być dla przedszkolaka przyjemnością, powinien robić to z chęcią oraz zaangażowaniem. Należy chwalić dziecko, nawet kiedy zrobi nawet najmniejsze postępy, zmotywuje go to wtedy do dalszej pracy.

Jak nauczyć dziecko czytać materiały do nauki czytania
Jedyne czego rodzic potrzebuje to duże białe kartony, o wymiarach 10 na 15, oraz czerwony flamaster. Jeżeli chcemy dziecko zachęcić do wspólnej nauki czytania, to należy wiedzieć o tym, że każdy wyraz należy napisać na oddzielnym kartonie. Litery muszą być duże, ponieważ około 8 cm a do tego muszą być drukowane. Słowo należy napisać na samum środku kartki. Można umieszczać sobie na odwrocie wyraz dla siebie oraz zamieścić datę, kiedy dane słowo zostało dziecku wprowadzone. Po pewnym czasie należy pisać słowa już nieczerwonym a czarnym flamastrem. Rodzic powinien mieć przygotowanych około 200 słów. Nie należy za jednym zarazem zmienić kolor flamastra oraz zmniejszać czcionkę, należy to stopniowo wprowadzać najpierw jedno później drugie.

Jak nauczyć dziecko czytać? Według metody Glenna Domana oto pięć następujących etapów:
– najpierw należy wprowadzić dziecku pojedyncze wyrazy,
– następnie uczymy dziecko podwójnych wyrazów,
– po czym wypowiadamy proste zdania,
– po tym następują rozbudowane zdania,
– a po tym wszystkim jak najbardziej są zalecane książeczki.

Jak już wyżej zostało wspomniane naukę czytania, należy rozpocząć od pojedynczych słów mama tata, należy je umieszczać na pojedynczych kartonikach, następnie są to już podwójne słowa, np. czarna piłka również piszemy każde słowo na oddzielnym kartonie, po czym dane kartoniki należy ułożyć obok siebie.

Starszym maluchom można stworzyć ciekawe prezentacje multimedialne. Wystarczy odrobina chęci oraz zaangażowania ze strony rodziców a pierwszą książeczkę dla dziecka można zrobić samemu. Należy napisać na pierwszej stronie moja książeczka. W środku należy umieścić wyraz oraz obok niego rysunek, który będzie przedstawiał np., tańczącą mamę. Aby zachęcić dziecko do książeczki, rodzic początkowo może sam ją czytać, malec zapewne sam się zacznie nią interesować i sam będzie chciał ją czytać.

Jak nauczyć dziecko czytać zasady podczas nauki czytania metodą Glenna Domana
Niezwykle ważne jest to, by rodzic wspólnie ze swoim dzieckiem i siadał, rodzi się wtedy między nimi niesamowita więź, a do tego dziecko o wiele lepiej się rozwija, kształtuje się jego umysł, nabywa w ten sposób nowych zdolności językowych.

Jak nauczyć dziecko czytać i o jakich zasadach należy pamiętać, ucząc malucha metodą Glenna Domana?

– każdy rodzic powinien pamiętać, że nauka czytania powinna być dla niego przyjemnością, nie należy wytwarzać podczas czytania w dziecku negatywnych emocji, ponieważ bardzo szybko może się do tego zrazić,
– sam rodzic powinien się jak najbardziej angażować we wspólne czytanie z dzieckiem. Dziecko podczas wspólnego czytania powinno być jak najczęściej nagradzane oklaskami oraz chwalone, zmotywuje go to do dalszego działania,
– nie można doprowadzić do tego, by dziecko się znudziło, dlatego też należy pokazywać dziecku nowe wyrazy,
– jeżeli maluch chce już skończyć, rodzic powinien odłożyć książeczkę na bok, nie można zmuszać dziecka do ciągłego i nieustannego czytania,
– każdy rodzić doskonale zna swoje dziecko i jeżeli widzi, że ewidentnie nie jest w danym dniu zainteresowane nauką czytania, nie należy go do tego zmuszać.

Podsumowując metoda Glenna Domana, podczas nauki czytania ma sprawiać dziecku radość, przyjemność oraz wywoływać uśmiech na twarzy. Ważne jest to, by dziecko postrzegało samo czytanie nie jako obowiązek, ale jako zabawę.